for Gaudi (part of CNC Workshop)
Terwijl we de (masculiene?) rechte lijn en diens haakse hoek met ons Modernisme enorm hebben geprezen, lijken we toch een stille liefde te koesteren voor de curve. In het algemeen associëren we de gebogen lijn met vrouwelijkheid.
Ik zou me vanzelfsprekend kunnen laten inspireren door (“vrouwenverslinder”) Carlo Mollino, maar ik begin bij Antonio Gaudi. Hij bleef ironisch genoeg levenslang vrijgezel en woonde zijn laatste levensjaren als een monnik op de bouwplaats van zijn Sagrada Familia. Gaudi’s ontwerpen beschikken over een geniale en unieke balans tussen emotio en ratio.
In het ontwerp voor deze bank vinden we een vergelijkbare balans in de rationele ruimtelijke constructie met inzet van 2D vlakken en de emotionele, gebogen contouren die de aandacht opeisen. Bedenk daarbij dat we door gebruik van CNC-freeswerk (ComputerNumericalControl) die curves inmiddels meer dan efficiënt kunnen vervaardigen. Het voelt onderwijl als volkomen natuurlijk om die golvende lijn met het oog of de hand te volgen.
Het construeren van dit object (in massief hout en zonder lijm) vergde het nodige testen en improviseren. Mislukkingen door materiaalbreuk of anderzijds horen erbij. Het blijft voor mij een groot raadsel hoe Gaudi zijn veel gevaarlijkere instortingen, die er ongetwijfeld moeten zijn geweest, kon verantwoorden.
After having praised the “poem of the right angle” (masculinity?) during Modernism so much, we still seem to love the curve. We easily associate a curved line with femininity. Formal inspiration for these progressive curves can be found in the work of what we consider as being “exceptional” designers in recent and early (pre)Modern history.
I could try to mirror the designs of Carlo Mollino (a womanizer), but I end up with those of the genius Antonio Gaudi. Ironically, a lifelong bachelor living as a monk at the building site of the Sagrada Familia in his last years. Best of Gaudi’s work impress due to its unique balance between emotion and ratio.
In the design of this small bench this dialogue is illustrated with the orthogonal ratio of the assemblage of 2D planes and the curved natural line in most contours. Do not oversee, it is only thanks to the mathematical ratio of CNC-milling (ComputerNumericalControl) that we now can deliver that natural curved line so efficient. Meanwhile , how joyful it feels to touch the great curves of mother nature by hand or eye.
Constructing this thing (in massive wood and without glue) requires improvisational testing and thus accepting a collapse on the way. Totally puzzling, how did Gaudi manage his “improvisational” building on his construction sites, with obviously far more dangerous collapses?
