Base Series
• See English text below.
We genieten dagelijks en onoplettend van veel fantastische uitvindingen, zoals een broekzak, tape, een tas of…. een bijzettafeltje.
Ik wilde deze reeks aan fantastische levensondersteuners eren met een ontwerp van een serie (bijzet)tafels, die ogen alsof een kind (of kunstenaar Paul Klee) ze getekend heeft: een horizontaal vlak en haaks erop vanuit de vier hoeken, telkens een lijn/poot.
Maar zoals zo vaak; eenvoud in vorm vergt het uiterste in detaillering/uitvoering. Door het vinden van de juiste bescheiden verhouding, tussen de kleinste materiaalmaten en het raakvlak ter plaatse van de lasknoop (tussen blad en poot), ogen de tafels behoorlijk rank maar zijn ze wel degelijk uiterst stevig.
Ik meende de datum van productie eruit te moeten laseren (overigens als een hommage aan kunstenaar On Kawara), zodat het blad zijn dikte en materialiteit nadrukkelijker toont. Ik ontwierp hiertoe een archaïsch ogend letterfont.
Ik fantaseerde ook dat bij een toekomstige opgraving, wellicht een aantal beschavingen verder wanneer wij huidige mensen alweer ruimschoots stof zullen zijn, dit onnozele gebruiksvoorwerp over een veel grotere eeuwigheidswaarde beschikt en dan de nodige archeologische vragen zal oproepen.
• Every day, we thoughtlessly enjoy many fantastic inventions, such as a pocket, tape, paper or…. a side table.
I wanted to honour this series of fantastic life supporters with a design of a series of (side) tables, which look as if a child (or artist Paul Klee) has drawn them: a horizontal plane and perpendicular to it in the four corners, each time a line / leg.
But, you know, simplicity in form demands the utmost in detailing / execution. By finding the right ratio between the smallest material sizes and the quality of the welding node (between top and leg), the tables look quite slender, still they are extremely sturdy.
I thought I should laser cut out the date of production (as a tribute to artist On Kawara), so that the steel sheet shows its thickness and materiality more emphatically. I designed an archaic-looking font for this purpose.
I also fantasised that in a future excavation, perhaps a few civilizations further, when we today people will be dust again, this silly utensil has a much greater eternal value and will then raise archaeological questions.