for Gaudi

part of..................

design year..........

CNC-Workshop

2018

Terwijl we de (masculiene?) rechte lijn en de bijbehorende haakse hoek met ons Modernisme enorm hebben geprezen, lijken we toch een stille liefde te koesteren voor de curve. In het algemeen associëren we de gebogen lijn met vrouwelijkheid. Ik zou me vanzelfsprekend kunnen laten inspireren door de ontwerpcurves van ‘vrouwenverslinder’ Carlo Mollino, maar ik begin bij Antonio Gaudi. Hij bleef levenslang vrijgezel en woonde zijn laatste levensjaren als een monnik op de bouwplaats van zijn Sagrada Familia. Gaudi’s ontwerpen beschikken over een geniale en unieke balans tussen emotio en ratio. In het ontwerp voor deze bank vinden we een vergelijkbare balans in de rationele ruimtelijke constructie van 2d vlakken en de emotionele, gebogen contouren ervan, die onderwijl veel aandacht opeisen. Bedenk daarbij dat we door gebruik van CNC-freeswerk die curves inmiddels meer dan efficiënt kunnen produceren. Het voelt als volkomen natuurlijk dat we het zo aangenaam vinden om die gebogen lijn met het oog of de hand te volgen; alsof deze ervoor bedoeld is. Het construeren van dit object (soms in massief hout en altijd zonder lijm) vergde het nodige testen en improviseren. Mislukkingen door materiaalbreuk of anderzijds horen erbij. Het blijft voor mij dan ook een groot raadsel hoe Gaudi zijn veel gevaarlijkere mislukkingen en dito instortingen, die er ongetwijfeld moeten zijn geweest, heeft kunnen verantwoorden en telkens zovelen ertoe wist te motiveren om toch mee te blijven doen.

Although, during Modernism we have loudly praised the (masculine?) straight line and its associated right angle, we seem to have a quiet love for the curve. We often, generally, associate the curve with femininity. Obviously, I could feel inspired by the design curves of womaniser Carlo Mollino, but I will start with Antonio Gaudí. Ironically, he remained single for life and lived his last years as a monk on the construction site of his Sagrada Familia. Gaudí's designs possess an ingenious and unique balance between emotion and ratio. In the design for this bench, I witness a similar balance between the rational spatial construction of 2D planes and their emotional, curved contours. Keep in mind that we can now produce those curves more than efficiently by using CNC milling. It feels perfectly natural that we enjoy following a wavy line with the eye or hand; like that is what it was meant for. Constructing this object (optional even in solid wood and always without glue) required some testing and improvisation. Failures, due to material breakage or otherwise,were part of the process. It remains a great mystery to me how Gaudí was able to justify his much more dangerous failures and collapses, which undoubtedly must have been there, and how he managed to motivate so many to continue.